Lang geleden, toen ik nog een klein meisje was met een salopet en een staartje, dat vol overtuiging slagerij spelde met de veelgekleurde zand- en kleisoorten die in grote hopen op onzen bouwgrond lagen, had mijn vader Grootse Plannen met al die resten van buizen die overbleven nadat ons (geweldig mooie, al zeg ik het zelf) huis gezet was. Hij wou een soort van BuizenSpel maken, een kunstwerk/installatie. Mijn mama en ik lachten hem ermee uit. Met veel liefde natuurlijk, maar toch, we lachten. Misschien daarom heeft hij zijn Groots Werk nooit gemaakt. Maar, kijk, de vrouwen hadden Groot Ongelijk. Want vanmorgen zagen Henri en ik dit in het SMAK:
Trouwens, als u nog naar de overweldigende Hareng Saur in SMAK/MSK wil gaan, moet u zich haasten: 27/2 gaan de deuren onherroepelijk dicht. Dit wil u echt niet missen. Ik ben een groot Ensor fan, en ik stond echt weer met mijn mond open naar zijn werken te kijken. Vooral zijn etsen vind ik ongelooflijk mooi. Mijn favoriet: Duivels rossen engelen en aardsengelen af.
februari 7, 2011 at 18:42
Waarschijnlijk effect voor vorig postje: ik had eerst gelezen “lach nooit met grote Beesten” (en vond er de foto nog bij passen zo gelijk)
februari 12, 2011 at 07:15
vaders zijn hun tijd toch altijd vooruit