Morgen Komt Polly

Zozo. We zijn terug. We brachten de paasdagen door in La Douce France, in het zalige terugtrekplekje van mijn ouders. Het is nog steeds moeilijk te vatten, maar we hebben daar gelezen in de zon, buiten gegeten (une baguette de tradition, quelques fromages, een Bergerac wijntje –wat kan een mens zich meer wensen), de was hangen drogen in de zon, vide greniers (het frans voor rommelmarkten) gedaan, geleefd gelijk god in frankrijk, dus.
Het stadse gewoel, de ijzige wind, de stress: onvoorstelbaar hoe snel dat kan verdwijnen, op die hemelse plek. Het is alsof je in 1-2-3 een ander mens wordt. Ik ben weer beginnen schilderen, begot. Niet veel soeps hoor (ik ben geen groot talent), opgewarmd met het naschilderen van een mooi beeld uit de flow, weer de voetjes op de grond met een schets van Henri (verder dan potlood op doek nooit geraakt omdat het zo ver stond van De Zoon als Bouillac van Gent), en dan helemaal op dreef met een eigen interpretatie van ons huisje op de heuvel (Liue-dit F. ofte la bergerie des grenouilles vertes de F.). Verdomme, wat heb ik genoten! Op mijn bankje, op het terras, de verf in mijn kop en in mijn hart.
Ik heb drie boeken uitgelezen! Bijna vier! Ik heb gekeken naar De Zoon, die zo groot wordt dat het bijna pijn doet en zo verdomd lief is dat ik er misselijk gelukkig van wordt. Ik heb geluisterd naar de verhalen en de zottigheid van b., die hier zo tot rust komt dat ik er tranen van in mijn ogen krijg. En ik heb ongelooflijk veel energie op gedaan. Dit plekje, middenin de wilde rust van Frankrijk, waar kikkers en salamanders en herten en wolven zo voor uw voeten springen en onbevangen in uw ogen kijken, is een Groot Geschenk.

Bewijsmateriaal: het paasei, verschoning -lam, smelt in de zon

Schaapjeshoop in ruif

Cyrano de Bergerac op de vide greniers in Beaumont -op een boogscheut van … Bergerac!

Roos in Boom